Het is 5 december als ik dit schrijf en dus de dag van het sinterklaasfeest. Ik vier het niet, maar heb net nog wel wat van die chocolade pepernoten in huis gehaald. Want daar ben ik dol op.
Hoewel ik het dus niet vier kreeg ik wel een cadeautje. Een boek met de titel ‘Lichaamstaal’. Ik heb hem nog niet kunnen lezen, alleen nog doorgebladerd. Even wat kleine stukjes tekst gelezen. Daar las ik wat ik al wist. Dat we door lichaamstaal vaak meer uitstralen dan door onze woorden. Maar dat als je lichaamstaal en woord op elkaar afstemt dat de boodschap versterkt.
Als woorden en lichaamstaal niet met elkaar kloppen voelt de ander daar iets van. Dat deed me gelijk denken aan als je je sterker wil voelen dan je bent. Zoals A, die mij vertelde dat ze op het werk toneel speelt. Niet de hele tijd natuurlijk. Maar als ze zich verdrietig en rot voelt omdat ze ongewenst kinderloos is. Maar dat wil ze niet laten zien. Ze doet zo opgewekt mogelijk, maar straalt ook nog iets uit van dat verdriet. Sommige collega’s weten niet goed hoe daar op te reageren. Ze zegt het ene, maar haar lichaam lijkt iets anders te zeggen. Verwarrend.
Toneelspelen, een masker op, dat vertellen A en anderen over het omgaan met hun omgeving over hun kinderwens. Dat ze niet altijd willen dat iedereen weet van alle zaken waarmee ze bezig zijn. Dat het kwetsbaar is als ze weer met een poging bezig zijn in het ziekenhuis. Dat zij zich kwetsbaar voelen. En daarom kiezen het niet aan iedere collega of vriendin te vertellen waar ze mee bezig zijn. Dat ze daarom vaak een masker opzetten.
Dat dat masker soms echt nodig is om te overleven. Om het bij zich te houden wat van haar is. Maar het helpt soms ook om een plek te hebben waar je daardoor ook niet de hele tijd met je kinderwens geconfronteerd wordt. Werken kan ook afleiding zijn. Dan heeft dat masker ook zijn nut.
Terug naar home
Ik herken wat je zegt over de noodzaak om in bepaalde situaties niet het achterste van je tong te laten zien, en bijvoorbeeld een masker op te zetten.
Zo vond ik het enige tijd lastig om te vertellen dat ik de moeders van mijn zoontjes niet persoonlijk kende, maar hun via internet heb ontmoet. Daar ben ik vanaf gestapt op het moment dat ik voelde dat ik mij daar niet over hoefde te schamen. Sterker nog, internet heeft mij uiteindelijk twee geweldige kinderen opgeleverd.
Tegelijkertijd kan het ook bevrijdend zijn om naar je omgeving toe open te zijn over bijvoorbeeld de teleurstelling die je ervaart omdat je maar niet zwanger wordt. Mensen zijn natuurlijk niet gek – aan kleine dingen die je soms zelf niet in de gaten hebt kan de ander aflezen hoe jij in je vel zit. Hoewel je niemand verantwoording verschuldigd bent, is het ook goed dat je mensen die echt met je begaan zijn de mogelijkheid geeft om je te steunen.
Wat fijn dat je de keus heb gemaakt makkelijk aan mensen te vertellen over hoe je de moeders van je zoontjes hebt ontmoet. En ja, het blijft altijd een afweging aan wie je bepaalde zaken wel of niet vertelt. Liefst wel aan de mensen om je heen waar je steun van krijgt. Maar soms is bijvoorbeeld op werk of een verjaardag niet de plek of het moment om je verdriet of zorgen te laten zien. Het blijft zoeken.
Het is heel fijn te lezen hoe je oog hebt voor zowel de na- als de voordelen van copingsstrategieën zoals een masker voorhouden omdat je geen behoefte hebt je kwetsbaarheid te laten zien.
Ik vind dit een grote uitdaging wanneer ik de pasgeboren babies van collega’s, vrienden of familie zie. Hoe voorkom ik dat ik de jonge moeder kwets met wat zij kan opvatten als afkerende lichaamstaal. Er wordt bv van mij als vrouw verwacht dat ik de baby graag vasthoud en dat doe ik liever niet. Non-verbaal zal mijn gebrek aan enthousiasme wel te voelen zijn. Kraamvisite in het geheel vermijden is niet altijd een optie zonder daarmee al te kwetsen. Toch heb ik geen behoefte om juist met hen te delen dat ik ook graag een kindje wil.
Dank je voor je reactie Rachel. Het is inderdaad telkens een afweging wat wel te delen en wat niet, wat en met wie. Een grote uitdaging om daar afwegingen en keuzes in te maken. Dapper dat je hier zo mee bezig bent.