Kun je een gemis voelen van iets wat je nooit gehad hebt?

Deze eerste vraag komt misschien al gelijk op.
Kun je iets missen wat je niet hebt gehad?
Dat is een reële vraag en die wordt ook regelmatig door cliënten aan me gesteld.

Wat ze missen is het kind dat zo gewenst is. Dat nog steeds een droom en een wens is. Een heel diepgevoelde wens. Soms weet je al vanaf dat je zelf tiener of jongvolwassen bent dat je een gezin met een kind(eren) wil.
Dus ja, je kan missen wat je heel graag wenst, wat een belangrijke invulling van je leven betekent.
Wat al jaren als plaatje in je hoofd zit, met soms hele krachtige beelden.

Als het dan niet lukt om op natuurlijke manier je kinderwens vorm te geven, is dat heel verdrietig. Je komt in de medische mallemolen terecht en voor allerlei keuzes te staan. Je kinderwens krijgt ineens een medisch tintje. Zo had je het niet voor ogen toen jullie begonnen.

Hoe langer het duurt hoe meer het gevoel van gemis toeneemt. Nog extra als je ingehaald wordt door iedereen om je heen.

Je zus, vriendinnen, collega’s krijgen het ene na het andere kind lijkt het wel. De geboortekaartjes zijn daar een confronterend bewijs van. Zij wel en jij niet.

Hoe ga jij met dit gemis om?

Wat helpt jou?

Ik kan een heleboel handvaten en tips geven. Maar misschien wel fijn als je hieronder aangeeft hoe jij met dit gemis omgaat. Om te delen en elkaar te steunen.
Of je nog bezig bent met je kinderwens of dat je gestopt bent met vruchtbaarheidsbehandelingen.
In beide gevallen is steun en begrip hard nodig.

Want van wie krijg je het makkelijkst steun, naast de geliefden om je heen?
Juist, van lotgenoten.
Met een half woord weet je wat iemand bedoelt. Je hoeft niet uit te leggen hoe het voelt als er weer een poging niet gelukt is. Of als de spanning, frustratie of verdriet je even teveel wordt

Leven met een gemis van een kind is heftig.

Dus geef en zoek die steun.